ΤΑΞΙ ΚΑΙ ΚΡΙΣΙΣ

Μια από τις πιο εμφανείς οικονομικά και κοινωνικά αδικίες, που υ¬πήρ¬ξε στη σημερινή εποχή της κρίσεως, ήταν η δήθεν απελευθέρωση των δήθεν κλει¬στών επαγγελμάτων.

Η δήθεν απελευθέρωση χτύπησε αλύπητα τον κλάδο των ΤΑΞΙ, ο ο-ποίος πέραν της απωλείας των εσόδων από τη μείωση των πελατών, που χρησιμοποιούν ΤΑΞΙ λόγω της οικονομικής ανέχειας, εκμηδένισε, ουσιαστικά, την περιουσία και την ιδιοκτησία των ιδιοκτητών ΤΑΞΙ, δηλαδή μια άδεια ΤΑ¬ΞΙ, που κόστιζε πριν 5 χρόνια 300.000 €, σήμερα κοστίζει 50.000-60.000 €.

Ο ταξιτζής, δηλαδή, από το υστέρημα του έκανε μια επένδυση και επένδυση παραγωγική, που συμμετέχει στην ανάπτυξη της εθνικής οικο¬νο-μίας. Δεν έδωσε, δηλαδή, 300.000 € για ν’ αγοράσει εξοχικό, αλλά για να κά¬νει επένδυση από την οποία προέκυπταν δύο θέσεις εργασίας επιπλέον, δη¬λα¬δή ζωή για τρεις οικογένειες.

Παρενέβη, λοιπόν, αγρίως το κράτος και πήρε την περιουσία του και την εκμηδένισε. Με άλλα λόγια πήρε τα 4/5 της αξίας του σπιτιού ή μιας κατοικίας και από τις 300.000 €, ανάγκασε τον ιδιοκτήτη να το πουλήσει 50.000 €.

Τα 250.000 € μιας τίμιας και φορολογημένης εργασίας έγιναν αέρας. Εν, τέλει αναρωτιέται κανείς άνοιξε έτσι το επάγγελμα ή έκλεισε; Η απάντηση υπάρχει στις ατελείωτες ουρές στις πιάτσες των ΤΑΞΙ, που καθημερινά βλέπουμε και βιώνουμε στην πόλη μας. Η απάντηση βρίσκεται στις αυλές και στους δρόμους της πόλεις στα κλειστά και με κατεβασμένες σημαίες ΤΑΞΙ.